26 september 2016, dag 1 in MURUNDA ..Wat heb ik hier naar uitgekeken !
Deze ochtend al om 05u45 uit de veren want om 07u00 is er ochtendoverdracht in het ziekenhuis, waar ik absoluut wil bij zijn.
Dr Séraphine Waseka, hoofdarts, leidt de overdracht. De verpleegkundigen die van wacht geweest zijn komen aan het woord en bespreken een paar patiënten meer uitgebreid met de medische staf. Er worden bijkomende vragen gesteld, er wordt gediscussieerd maar oplossingen of behandelingen worden niet direct verwoord.
Dan volgt een rondleiding in en rond het ziekenhuis. Het ziekenhuis en zijn omgeving doet me denken aan een dorp. Heel boeiend . ik ben onder de indruk en ontroerd : zieke kinderen – soms heel jong en ondervoed -, prematuurtjes, vrouwen die op bevallen staan… Ook familieleden – de zgn ‘gardes malade’ – die in hele primitieve omstandigheden koken voor de zieke. In het ziekenhuis is immers geen eten voorzien, zelfs geen drinkwater.
Ik ontmoet vele mensen, verpleegkundigen, dokters en directeurs. De meesten kennen mijn metgezellen Ivo, Kristel en Johan al. Ze zijn allemaal even vriendelijk en gastvrij. Nu nog hun namen en gezichten onthouden !
In de late voormiddag hebben Johan en ik een afspraak met Venuste Hatangimana, sedert 1 jaar kwaliteitscoördinator voor het ziekenhuis en voor de 17 gezondheidscentra die er mee samen (moeten) werken. Venuste is al ongeveer een jaar aan het schrijven aan een project ter promotie van borstvoeding (‘allaitement maternel’) en voeding in ’t algemeen bij kinderen tot 5 jaar. Borstvoeding wordt hier – in tegenstelling tot wat je zou denken- niet zo maar automatisch en correct gegeven. Moeders zijn vaak al vlug weer zwanger of zelf zo slecht gevoed dat ze geen borstvoeding naar behoren kunnen geven. Bijvoeding wordt niet op tijd- vanaf 6 maanden – gestart en is onevenwichtig samengesteld wegens armoede, maar ook onwetendheid. Jonge kinderen krijgen zo dikwijls niet wat ze nodig hebben. Dit leidt in vele gevallen tot chronische en in het beste geval tijdelijke ondervoeding.
Venuste stelt een pilootproject voor ism Ingobyi : Het is de bedoeling vrijwilligers – ervaringsdeskundigen, de zgn ‘mamans lumière’- op te leiden. In elke gemeenschap moet er zo iemand beschikbaar zijn. Die gaan dan m.b.v.
informatieve boekjes uitleg geven bij ouders aan huis, zodat de baby een goede start maakt en ook goed gevoed blijft. Het is belangrijk hierbij ook de vaders te betrekken!
Venuste had alles al goed voorbereid in zijn hoofd, vrucht van veel overleg met Johan de voorbije maanden. Nu moet hij het nog op papier zetten zodat Ingobyi er weer mee verder kan. Wordt dus vervolgd.
In de late namiddag krijg ik de kans om met Ivo mee te gaan naar de afdeling pediatrie waar hij enkele patiëntjes onderzoekt en samen met dr. Théophile Ntagayangabo de behandeling op punt zet. Mooi om te zien hoe mama ’s en kinderen hoopvol ‘docteur Ivo’ opwachten !
Ondanks de taalbarrière lukt het me toch om contact te maken met de patiëntjes en hun ouders; hartverwarmend!
Op het einde van de ronde nog een bezoek gebracht aan de dienst neonatologie. Dit is een toch wel goed uitgebouwde dienst, maar de verzorging van de prematuurtjes is niet altijd even consequent. Vooral de voeding- zowel van de moeder als van het kindje- is vaak een serieus probleem. Omdat de moeder zelf niet goed genoeg gevoed is en omdat de baby niet aan de borst kan heeft ze vaak te weinig melk. En poedermelk is om financiële redenen niet beschikbaar. Een blik kost al gauw Frw 8.000, omgerekend € 8 à 9 en de meeste mensen kunnen zich dat niet veroorloven. Ivo schenkt hier de nodige aandacht aan en overlegt met andere artsen. Hij suggereert de patiënten te laten screenen door de sociale dienst en diegenen die het echt niet kunnen betalen te voorzien vanuit een sociaal fonds. Zo een fonds bestaat wel, meer het heeft een chronisch tekort omdat de noden zo talrijk zijn en de criteria voor hulpverlening zo ruim dat de noden de mogelijkheden ver overstijgen. Iets om te bespreken met de directeur van het ziekenhuis, dr. Eugène Niligyimana en met de directeur Caritas, abbé Thaddée Musabiyimana.
18 U 30, einde van de werkdag.
Na het avondmaal nog wat overlegd en gepland voor de volgende dag samen met Kristel en Johan, en moe maar tevreden heel op tijd gaan slapen …
